| << Chapter < Page | Chapter >> Page > |
Што е низа во програмските јазици?
За да се организираат повеќе податоци од ист тип, може да се креираат повеќе променливи и на секој податок му се доделува промелива. Но тоа е фукционално само ако се оперира со ограничен број променливи.
На пример, со програмскиот сегмент се собираат вредностите на три податока
int prom1, prom2, prom3;
int suma;scanf(“%d%d%d”,&prom1,&prom2,&prom3);
suma = prom1 + prom2 + prom3;
Но ако е потребнo да оперираме со многу повеќе променливи од исти тип (на пр. 100, 1000, ...), потребен е поинаков приод. За таа цел се формира низа од повеќе променливи од ист тип.
Низа е структура со релациски поврзани податоци, при што
Низите уште се нарекуваат едноиндексни или еднодимензионални полиња.
За пристап до кој и да е елемент од полето се користи името и позицијата на елементот во полето, а позицијата се одредува со индекс.
Според бројот на индекси полињата се делат на
Секогаш кога во програма се користи поле, на почетокот од програмата тоа се декларира. За негово декларирање потребно е неговото име, типот на елементите (променливите) и бројот на елементи во полето.
Формат на наредбата за декларирање е
tip ImePole[BrojNaElementi];
Примери за декларирање на поле:
int c[10]; float moePole[3284]; double Tez[100]; int b[100], x[27];
Да се дефинира едноиндексно поле temps што содржи 5 реални вредности.
Со наредбата
float temps[5];
се декларира поле temps со пет реални вредности, а тоа значи резервирање мемориски простор
Во наребата за декларација може да се иницијализираат и елементите на полето како што е наведено со следните две наредби:
int p[10] ={1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10}, n[5]= {1, 2, 3, 4, 5 };
float broevi[4]= {1.0, 0.3, 2.25, 4.5};
Ако не се внесат доволно вредности за сите елементи од полето, најдесните елементи се иницијализираат на 0 како на пример:
int a[5] = {0,1,3}; /* preostanatite elementi se 0 */int b[10]={0}; /*najednostaven nacin za inicijalizacija na site vrednosti na 0 */int c[80] = {95}; /* prviot element ima vrednost 95, a site ostanati 0 */
Ако не е определена големината на полето, тогаш истата ја определува компјутерот
int n[] = { 1, 2, 3, 4, 5 }; - 5 почетни вредности, согласно полето ќе биде декларирано како поле со 5 елемента
int pogodi[] = {1,3,5,7,11,13}; - поле со 6 елементи
int golemina[] = {3, 1, 5, 99, 18, -1}; - поле со 6 елементи
За да се добие или промени елемент од полето, потребно е да се определи име на полето и позицијата на елементот во полето. Форматот на елемент од полето е
imePole[IndeksPozicija]
Поле со n елементи и име alfa е:
alfa[0], alfa[1]...alfa[n-1]
Поле може да се иницијализира и со следната низа наредби:
int i, n[10];for (i=0; i<10; i++) n[i] = i;
Програмски сегмент за собирање на вредностите на елементите на две полиња и нивно сместување во трето поле:
for(i=0; i<n; i++)
c[i]=a[i]+b[i]; Операторот што го одредува индексот има најголем приоритет, поради што во следниот израз
a[2]++
компјутерот ќе ја зголеми вредноста на променливата што се наоѓа на третата позиција во полето за 1.
Да се најде минимален елемент во низа.
#include<stdio.h>int main()
{int min, i, pole[20];for(i = 0; i<20; i++)
{printf(“Vnesete element %d:i”, i);
scanf(“%d”,&pole[i]);}
min = pole[0];
for(i = 0; i<20; i++)
{if (pole[i]<min) min = pole[i];}printf(“Minimalen e elementot %d ”, min);
return 0;} Да се изброи колку елементи од една низа припаѓаат на даден интервал.
#include<stdio.h>int main()
{int pocetok, kraj, i, pole[50], brojac = 0;printf (“Vnesi vrednoti za pocetok i kraj na intervalot”);
scanf (“%d %d”,&pocetok,&kraj);for(i = 0; i<50; i++)
{printf(“Vnesete element %d:i”, i);
scanf(“%d”,&pole[i]);}
for(i = 0; i<50; i++)
{if (pole[i]>pocetok&&pole[i]<kraj) brojac++;
}printf(“Vkupno elementi vo intervalot ima %d ”, brojac);return 0;
} 
Notification Switch
Would you like to follow the 'Вовед во програмирање' conversation and receive update notifications?
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|